Territoriumda tespit ettiğimiz Hellenistik Dönem özellikleri taşıyan yerleşimlerin ortak bir savunma ve yerleşim sistemi kurma isteğinin sonucu olarak ortaya çıktıkları tespit edilmiştir. Yol olarak kullanılan vadilere hakim akropol konumları bu yerleşimlerin ortak özellikleri arasındadır . Özenli işçilikli ve bosajlı polygonal duvarlar bu dönemin yerleşimlerinde kullanılmışlardır ve günümüze bunların sur ve kulelerde kullanılan bölümleri ulaşmıştır. Bu yerleşimlerin hepsinde yerleşim yerini çevreleyen bir savunma duvarı vardır, yerleşim yerine ait mekanlar bu sur yapılanmasının içerisinde bulunurlar ve bu sur tarafından korunurlar. Böylece polygonal duvar örgüsünün bu yapılarda tercih edilmesinin sebebinin caydırıcılık ve savunma olduğu açıkça görülür. Bununla birlikte içlerinde yerleşimleri de içermeleri sebebiyle bu karakterdeki yerleşim yerlerini kale/yerleşim olarak adlandırmak mümkündür. Ancak son dönemlerde gerçekleştirdiğimiz araştırmalarda Hellenistik Dönemin askeri mimarisinin yanısıra sivil mimariye ait izler tespit etmiş olmamız, Territorium’daki Hellenistik Dönem yerleşim düzenlemesine katkı sağlamaktadır.

Hellenistik Dönem sonrası yerleşimlerin kullanımlarının devam ettiği görülür. Ayrıca, çok sayıda yeni yerleşimin de kurulduğu bilinmektedir. Özellikle Roma Dönemi ve sonrasında kurulan yerleşimlerin sahip oldukları özellikler açısından kırsal karakterlerinin öne çıktığı anlaşılmaktadır. Bölgenin tarihi, yerleşimlerin özellikle MS 2. yüzyıl sonu- 3. yüzyıl başlarında artma sebeplerinin açıklanması için veriler sağlar. Kilikia ve Isauria bölgelerinin Roma İmparatorluğunun etkisi altında kalmaya başlamasıyla birlikte bu bölgelerin sosyal yaşam ve ekonomik yapısının Romalılaşma sürecine dahil olduğu anlaşılmaktadır. Bölge kentlerinde bu süreçte su kemerleri, tapınaklar, anıtsal kapılar, çeşmeler ve mezarlar, sütunlu caddeler gibi kentsel mimari doku oluşturan yapılar inşa edilmesi, Romalılaştırma sürecinin bu kentlerde mimari formlarla kimlik bulduğuna işaret eder. Kırsal alanlarda da Roma’nın etkisi vardır, kırsal bölgeler üretim sürecine dahil edilir ve bu süreçte kırsal alanlarda çiftlik yapılarına ait kanıtlar çoğalır, kentsel yaşamın genişlemesi ile birlikte özellikle çiftlikler ekonomik hayatın vazgeçilmez unsuru olur. Kırsal alanlarda kentsel mimari izleri taşıyan yeni yapıların yapılmasına başlanır, çeşitli yapılarda mozaikli süslemeler, portikli avlular, anıtsal kapılar ve mezarlar gibi öğeler sıklıkla kullanılmaya başlanır. 

Araştırmanın gerçekleştirildiği bölgede 4-7. yüzyıllar arası yaşanan siyasi ve ekonomik süreç bölge için farklı bir durum oluşturur. Bu farklılık idari, askeri ve ekonomik olarak gerçekleşir. İmparatorluğun dağılma sürecine girmesine karşın Doğu Roma İmparatorluğu ve dolayısıyla Kilikia ile Isauria bölgeleri, bölgeye yerleştirilen askeri birliklerin ücretlerinin ödenmesi ve devlete verilmesi gereken vergilerin ayni olarak ödenecek olması nedeniyle tarımsal ve hayvansal üretimin artması sonucu ekonomik olarak canlanmaya başlar. Yenilenen yol ağları ve korunaklı limanlar gibi hızlı, ticareti kolaylaştıracak politikalar sayesinde zor coğrafi şartlara sahip olan bölge özellikle zeytinyağı ve şarap ticareti ile ekonomik büyümeyi yakalar. Bunun sonucu olarak bölge nüfusunda ve yerleşimlerde önemli bir artış ortaya çıkar. Buna ait çok sayıda arkeolojik kanıt yapılan yüzey araştırmalarında tespit edilmiştir. Ayrıca özellikle sahildeki antik kentlerde tespit edilen çok sayıdaki epigrafik belge de bu durumu desteklemektedir.